In 1981 volgt in Argentinië en militaire junta de vorige op. Bovendien heerst in het land een financiële crisis en onvrede over het bewind van de junta. Er kan elk moment een opstand uitbreken. Om de aandacht af te leiden, wordt handig ingespeeld op de nationalistische gevoelens van het volk. Hoe? Met de Falklandeilanden, een kleine archipel die zich tweehonderd zeemijl uit de kust bevindt. De kleine eilandengroep van amper enkele vierkante kilometer telt een duizendtal inwoners, of dat wil men de bevolking toch laten geloven, en wordt verder bevolkt door zevenhonderdduizend schapen. Maar de Falklands zijn Engels grondgebied. Argentinië maakt bovendien al vele jaren aanspraak op de archipel. Het is dan ook niet de eerste keer dat de politici met de spierballen rollen omdat het goed overkomt bij het volk. Maar begin 1982 beslist de militaire junta om gewapenderhand terug te nemen wat ze als haar rechtmatige eigendom beschouwt. Een conflict speelt de militaire leiders ook in de kaart omdat het de trots van het volk aanwakkert, dat daardoor de belabberde economische situatie vergeet. Maar is het wel een slimme zet om het Verenigd Koninkrijk tegen de schenen te schoppen? Ter slot van rekening is het de vierde grootste militaire wereldmarkt en beschikt het over de legendarische Royal Navy.
